سخن شیوا
آغاز آفرینش و آفرینش آسمانها
امام علیعلیه السلام در چند جای نهج البلاغة از خلقت هستی سخن گفته است . چکیده نظریه ایشان درباره آفرینش هستی به این شرح است:
آغاز آفرینش ، فضا بود که خدا آن را از نیستی پدید آورد و در آن ، نواحی و کنارهها و راههای هوایی ایجاد کرد . آنگاه ، خدای عزّوجل در این فضا ، مایعی سنگین و موّاج آفرید و آن را در معرض بادی قوی قرار داد که آن را برهم آورد و از گسترش و پراکندگی حفظش کرد . آنگاه ، بادی سترون از نوع دیگر بیافرید که بر آن مایع از یک سو وزیدن آغازید و آن را بر هم زد و به حرکت وا داشت و آن را چون مشک سقّایان برهم زد و در نتیجه چون دودی در فضا پراکنده گشت . از گاز به دست آمده ، آسمانها و ستارگان و سیارات را آفرید و فاصله بین کهکشانها همچنان انباشته از این گاز است . ستارگان با گرد آمدن ذرّههای این گاز در یک مرکز معیّن به شکل جرم پدید آمدند و این، حاصل چرخش ذرّات به دور این مرکزها بود و با خنک شدن این گازها و با تبدیل شدن آنها به عناصری سفتتر ، گازها به سیّالاتی تبدیل شدند که نمونه آنها در خورشید است . آنگاه ، سیّالات به اجسام سختی نظیر آنچه در زمین و سیّارات است ، تبدیل گشتند (تصنیف نهج البلاغة: 788 - 777).
اتم شناسی
5654 . امام علیعلیه السلام: [ خداوند ،] گِرد هم آورنده متفرّقهای اشیاء ، و پراکندهسازِ کنار هم آمدههای آن است . پراکندههای آن بر پراکندهساز آن ، و گِرد هم آمدههای آن بر گِرد هم آورنده آن دلالت میکنند و این ، مفهوم سخن خداوند است که میفرماید: «وَ مِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ؛ [ذاریات ایه 49] و از هر چیزی دو گونه (نر و ماده) آفریدیم . امید که شما عبرت گیرید» . [4:139:1] .
5655 . امام علیعلیه السلام: امّا جمادات ؛ او به قدرت خود ، آنها را نگه داشته است ، و به هم پیوستههای آنها را حفظ کرده تا از هم نگریزند ، و از هم گریزانهای آنها را نگه داشته تا به هم نچسبند . [عیون الخبار الرضا]
آوازه آسمانی
6059. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! خوشا به حال دوستداران و تأییدکنندگانت، و بدا به حال دشمنان و تکذیبکنندگانت!
دوستداران تو در آسمان هفتم و زمین هفتم و در میان آن دو، شناخته شدهاند. آنان، دیندار، باتقوا، متین و دارای روشی نیکو هستند که برای خداوند، فروتنی مینمایند. دیدگانشان فرو افتاده است، قلبهایشان به یاد خدای عزّوجل میتپد، حقِّ دوستیِ (ولایتِ) تو را به جا میآورند، زبانهایشان به بیان برتریهای تو گویاست، و چشمانشان به خاطر محبّت تو و پیشوایان از میان فرزندانت اشک ریزنده است .
آنان با انجام دادن آنچه خداوند در کتابش فرمان داده و در سنّت نبوی، بر سرِ آن، بُرهانهایی برایشان آورده است، به خدا نزدیکی میجویند و به آنچه اولو الأمر دستورشان دهد، عمل میکنند. پیوستگانی هستند که از هم نمیبُرند و دوستانی هستند که دشمنی نمیورزند .
به درستی که فرشتگان، بر آنان درود میفرستند و دعاهایشان را آمین میگویند. [ نیز] برای گناهکارشان طلب آمرزش میکنند؛ در حضور او حاضر میشوند و در نبود او نگران میشوند تا برپایی روز قیامت. [عیون الخبار الرضا] .
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
